هفتمین میز سنگ کشور با حضور آقای محمد حلاجیان مجری نمایشگاه سنگ محلات، آقای گلیجانی رئیس ستاد سنگ تزنیئی وزارت سمت، آقای شکوری رییس انجمن سنگ ایران و رییس کمیسیون معدن اتاق بازرگانی، آقای جودکی مدیرکل صنعت، معدن و تجارت استان مرکزی و با حضور جمعی از رایزنان تجاری سازمان توسعه تجارت در محل نمایشگاه سنگ محلات- نیم ور برگزار شد. رایزنان تجاری کشورهای صربستان، ترکیه و برزیل در این جلسه حضور داشتند. دبیرخانه میز سنگ به مجموعه یکتا سنگ اعطا شده است و این جلسه هر سال در نمایشگاه محلات برگزار می شود. در هفتمین جلسه میز سنگ به بررسی راهکارهای صادرات سنگ ساختمانی ایران پرداخت.
در این جلسه هر یک از سخنرانان به ارائه ی دیدگاه های خود در زمینه صادرات سنگ پرداختند.
آقای جودکی:
گاهی سازمان‌ها به هدف صادراتی و گسترش آن توجهی نمی‌کنند. مشکلات اقتصادی باید به صورت یک پک یا بسته مورد توجه قرار گیرند. توجه به صادرات تاثیر بسزایی در رفع مشکلات اقتصادی خواهد داشت. در عمل مشوق های صادراتی به صادرکنندگان اعطا نمی شود و تسهیل در صادرات انجام نمی گیرد.
اگر قرار باشد مشکل را حل کنیم باید جوانب مختلف را در نظر بگیریم. در این راستا نیاز به بازنگری سیاستگذاری ها داریم. یکی از اهداف میز سنگ نیز همین موضوع است. بازار سنگ یک بازار ۳۷ میلیارد دلاری است و می توان آن را به عدد ۲۰۰ میلیارد دلار نیز رساند. رشد تکنولوژی افزایش یافته است لذا اگر به موقع در زمینه تولید سنگ تزیین اقدام نشود متریال های دیگر جایگزین خواهند شد. یکی از موضوعات مورد پیگیری در ۶ جلسه میز سنگ گذشته، ماشین آلات فراوری سنگ های ساختمانی بوده است. صادرات حاصل از سنگ کپه در کل جهان رایج است؛ سنگ کوپ یک سنگ نیمه فراوری شده محسوب می‌شود. میزان فرآوری ما ۵۴ درصد میزان استخراج است پس تولید مازاد نیز داریم. صادرات سنگ در حقیقت از استخراج سنگ شروع می‌شود
دکتر شکوری:
در هر جایی که ارزش افزوده ایجاد شود در حقیقت تولید انجام گرفته است؛ حتی اکتشاف نیز نوعی تولید است زیرا ارزش افزوده به همراه دارد. زنجیره صنعت سنگ دارای ارزش افزوده است پس تمام قسمت های آن باید تشویق شوند؛ بسیاری از عناوین مانند سنگ خام ساختگی هستند و جلوی تولید را می گیرند.
راه نجات تولید سنگ ساختمانی صادرات است. حقوق دولتی نوعی رویالیتی محسوب می‌شود؛ باید توجه داشت که تمام مواد معدنی دل زمین متعلق به مردم هستند؛ پس چند درصد از استخراج آن توسط دولت دریافت می شود تا برای رفاه مردم هزینه گردد. در جهان نیز این موضوع وجود دارد اما ارزش افزوده حاصل از تولید فقط متعلق به تولید کننده است زیرا سرمایه گذاری توسط تولید کننده در این راستا انجام گرفته است. برخی قوانین دو پهلو هستند. شورای سیاستگذاری سنگ باید دوباره برگزار شود و این مشکلات مورد بررسی قرار گیرند.
آقای گلیجانی:
مصرف سنگ کشور حدود ۶۰ میلیون متر مربع است. تولید این میزان سنگ به ۸ میلیون تن سنگ کوپ نیاز دارد یعنی اگر ۹ میلیون تن تولید داشته باشیم یک میلیون تومان را باید صادر کنیم. در سال ۱۴۰۱، ۱۲.۵ میلیون تن تولید داشتیم. میزان مازاد مصرف داخلی نیز صادر شد. تقریباً ۹۸۰ هزار تن سنگ بریده و مابقی به صورت سنگ کوپ به کشورهای مختلف صادر شدند. ولی باید در نظر گرفت که در مجموع صادرات سنگ ایران در سال ۱۴۰۱ نسبت به ۱۴۰۰، ۵۰ درصد افت داشته است.
نکته مهم در ارتباط با صادرات سنگ این است که در کل جهان ابتدا سنگ کوپ صادر می‌شود و پس از شناخته شدن آن سنگ، سنگ بریده نیز صادر می‌گردد. بیش از ۳۰ درصد سنگ ایتالیا به صورت کوپ صادر می‌شود؛ ترکیه نیز بیش از ۷۰ درصد سنگ خود را به این صورت صادر می کند.
سنگ بریده به راحتی قابل صادرات نیست؛ بیشتر صادرات سنگ ایران به کشورهای همسایه و حوزه سی آی اف بوده است و صادرات به کشورهای جزء گروه ۲۰ بسیار کم بوده است. برای صادرات سنگ نیز استانداردی وجود ندارد و به آن توجهی نمی‌شود به دلیل کم بودن کیفیت فرآوری، صادرات بسیار سخت است و بیشتر کوپ به چین و هند انجام می شود.
تهیه شده در واحد تولید محتوای شرکت روشان روز
نگارش: سعید نجاتی
تصاویر: مهلا قاسمی